Köferlerine sığdırabildikleri kadardı hayalleri, umutları ve hatıraları… Doğdukları evlerini, ilk aşklarını, komşularını, dostlarını, gençliğini, mezarlarını geride bırakmışlardı göçmenler… Yanlarına alabildikleri kadardı hatıraları, bir kaç resim ve taş plaktı özlemi hafifletebilecek olanlar… Balkanlardan Anavatan’a göçü yaşamış bir ferdi olarak, büyüdüğüm sosyal çevrede repertuarımı oluşturmak hiç zor olmadı! Çünkü babama sımsıkı sarılıp uyumaya çalıştığım gecelerde onun kulağıma fısıldadığı şarkıları, dedemin memleket hasretiyle dolu anıları, amcamın düğünlerimizde oynadığı oroları, Bulgaristan göçmeni bakkalımızın dükkanında çalan eski radyo kayıtları, komşumuz Boşnak amcanın mırıldanırken gözünden yaşlar akıtan Sevdalinkaları, yaşlı Arnavut teyzenin genç yaşta yitirdiği kardeşine yaktığı ağıtları, maalesef bir sandığa sığmayacak kadar büyük ve bir o kadar da ahenkliydi. İşte tüm bunlar, müziğimin altyapısını oluşturmama kaynak…